Wiele źródeł podaje, że polski jest jednym z najtrudniejszych języków świata – głównie przez skomplikowaną gramatykę i niesamowicie trudną wymowę. Obcokrajowcom ciężko jest się też nauczyć poprawnego używania przypadków. Mają kłopoty z mówieniem po polsku, szczególnie w przypadku nagromadzenia kilku spółgłosek blisko siebie w wyrazie, na przykład: “sprzątać”, “bezwzględny”, “szeleszczeć”.

Do bardzo trudnych zalicza się też fiński, węgierski i estoński (ze względu na dużą ilość przypadków) oraz ukraiński i rosyjski – mają osobny alfabet, niezbyt prostą gramatykę, ale za to wymowa jest w miarę łatwa. Trudne języki to serbski (w sumie przypomina inne języki słowiańskie, ale ma dużo czasów i trudny system przypadków i rodzajów), a także chiński i japoński – nie mają przypadków ani rodzajów, gramatyka i wymowa są całkiem łatwe, lecz alfabet jest bardzo trudny, a pisanie sprawia dużo problemów.

Średnio trudne języki to francuski (dużo czasów, ale w miarę prosta gramatyka) i niemiecki, który ma tylko cztery przypadki i logiczne zasady gramatyki. Hiszpański i włoski to języki powszechnie uznawane za łatwe. Należy zaznaczyć, że powyższa lista została sporządzona z punktu widzenia osoby, której językiem ojczystym jest angielski. Brane pod uwagę były nie tylko zasady gramatyki, ale też pisanie i wymowa.